Rozdział 1

Twoja mina musiała wyglądać komicznie. Nie wiedziałaś co odpowiedzieć.

Nagle twój mózg wrócił do świata żywych i zaczęły się podejrzenia.

- Możesz powtórzyć bo się chyba przesłyszałam.

- Dobrze słyszałaś. Więc jak?- pyta z nadzieją

- Gdzie jest haczyk Łukasz?

Nie masz już 5 lat i nie wierzysz w nic za darmo.

- Chcę spędzić z Tobą trochę czasu czy to za mało?

- Tak, bo nigdy tego nie chciałeś.

- Oj no. Zgadzasz się czy mam szukać kogoś innego?

- Pewnie że się zgadzam!! Jeszcze pytasz .

Pogadaliście chwile i pożegnałaś się z gościem. Po raz pierwszy od kilkunastu miesięcy masz znakomity humor. Czujesz że nic nie jest w stanie go zmienić.

Jeszcze tylko 5 dni do meczu. Nie możesz się doczekać. Zaczynasz poszukiwania w szafie.

- Już myślałam że ją wyrzuciłam. – bierzesz koszulkę Resovi.- To będzie niesamowite.

Cieszysz się jak głupi do sera. Nikt nie wie co się stało ale cieszą się twoim szczęściem. Przynajmniej tak to wygląda. Bardzo szybko wszyscy się dowiedzieli o powodzie twojej radości. Te kilka dni minęło bardzo szybko. Spakowałaś torbę i postanowiłaś wziąć prysznic.

Gorąca woda spływała po twoim ciele, a Ty myślałaś nad tym w co się ubrać by przykuć uwagę siatkarzy. Obiecałaś sobie że choć z jednym porozmawiasz.

Po 10 minutach ubrana przyjechał po Ciebie Łukasz i pojechaliście w stronę Rzeszowa co trwało jakieś półtora godziny. Postanowili ogarnąć się w hotelu i spotkać w lobby godzinę przed meczem.

 Włożyłaś koszulkę klubową Igły, białe jeansy i czarne coversy. Za seksownie nie wyszło ale czułaś się w tym znakomicie.

- Gotowa? – powiedział Łuki spoglądając na Ciebie ukradkiem.

- Tak myślę.

Idziecie powoli na hale. Serce bije Ci i nie wiesz czy to ze stresu czy ze szczęścia. Myślisz marzenia się spełniają.

- Poczekaj chwilę. -mówi twój towarzysz i szybko kieruje się w stronę hali.

- O co chodzi? – zastanawiasz się na głos kopiąc kamień.

Nagle twoim oczom ukazuje się Łukasz idący w twoją stronę z grupką mężczyzn. Rozpoznajesz ich od razu, no bo jak możesz nie poznać swoich idoli.

- Ja pier.. – wyrywa się z twoich ust.

Jesteś w wielkim szoku. Podchodzą do Ciebie i szeroko się uśmiechają.

- Cześć Natka, Igła jestem ale to chyba już wiesz. – śmieje się Libero.

- H.. h.. heey – jąkasz się co powoduje jeszcze głośniejszy wybuch śmiechu siatkarzy.

- Spokojnie oddychaj Młoda- próbuje uspokoić Cię Łukasz.

- Skąd? Skąd Ty ich znasz?

- Z Zibim znam się od dawna ale nic Ci nie wspominałem. Ale mniejsza z tym. Chłopaki mają dla Ciebie niespodziankę.

- Dla mnie? Z jakiej okazji?

I nagle uświadamiasz sobie że to dziś. Dziś mija osiemnaście lat od twoich narodzin. Masz łzy w oczach.

- Ey, ey! Nie płacz Mała. – mówi szybko ZB9- Po meczu idziemy na imprezę. Nie masz wyjścia, jesteś skazana na nas. A Tobie już dziękujemy Łuki.

- Ale jak to? Nie idziesz z nami?- pytasz przyjaciela

- Nie chcą mnie- śmieje się- Poza tym studia i Anka czeka na mnie.

- Dziękujeeee- ściskasz go najmocniej jak umiesz.

Idziesz wraz z siatkarzami na hale szczęśliwa jak nigdy w życiu. Ale za chwile uświadamiasz sobie coś

- Zaraz a jak ja wrócę do domu?- zadajesz sobie pytanie.

- O to się nie martw Natka – mruga do Ciebie Pit- My to załatwimy.

- Zawsze chciałam Was poznać. – rumienisz się.

- Ojeeej miło nam bardzo.- przytula Cie Cichy.

Po twoim ciele przechodzą przyjemne dreszcze. To jest ten o którym śniłaś od dawien dawna. Marzyłaś by go poznać. I nagle twoje marzenie się spełnia. Czujesz się cudownie.

Wchodzisz na hale. Widzisz rozgrzewających się siatkarzy. Marzysz by zobaczyć Kubiaka lub Gumę. Kochasz ich całym sercem.

- No to baw się dobrze Maleńka- rzuca Igła odchodząc

Szczerzysz się jak głupia .

- Powodzenia!- drzesz się w ich kierunku- Wygracie to!

Słyszysz gromki śmiech chłopaków. Zadowolona siadasz na krzesełku i przyglądasz się rozgrzewce . Zaczyna się mecz. Chłopcy starają się jak mogą. Grają naprawdę wspaniale, a Ty kibicujesz całym sercem. Krzyczysz głośno. Świetne ataki Zbyszka, piękne bloki Pita. Jesteś z nich dumna. Tak o to wygrywają mecz 3:1. Biegniesz do nich. Cieszysz się jak głupia. Ale szkoda Ci jest skrzatów. Nagle wpadasz na kogoś. Upadasz na schody. Jesteś wściekła na debila który Cie przewalił.

- Uważaj jak włazisz idioto.- próbujesz wstać.

- Przepraszam.. Ja.. Przepraszam- mówi speszony- Pomogę Ci wstać.

Chwytasz go za rękę i dopiero wtedy zobaczyłaś kim jest sprawca. Zamarłaś..