Rozdział 13

 To nie było wszystko. 

- Zamknij oczy - powiedział Kubiaczek i zabrał mnie pod rękę.

- Misiek, co Ty robisz? - wystraszyłam się, ale byłam jednocześnie tak szczęśliwa, że nie zastanawiałam się nawet co to może być, po prostu szłam tam, gdzie mnie kierował.

- Spokojnie, już możesz otworzyć.

   Kiedy otwarłam oczy, wszystko dookoła było takie piękne. Świeczki na stoliku i wokół łóżka, róże porozsypywane po całej sypialni, a na środku dwa kieliszki i wino.

Rzuciłam się mu na szyje.

- Jesteś najlepszy!

- Wiem - uśmiechnął się szyderczo.

- Czekaj.. a gdzie Karolina?

- Nie martw się, wysłałem ją do kina, nie będzie jej do późna.

- Zrobiłeś to.. dla mnie?

- Dla nas, chciałem spędzić ten dzień tylko z Tobą, już za długo na to czekałem.. - powiedział, patrząc mi głęboko w oczy, po czym namiętnie mnie pocałował.

Jak ja dawno nie czułam takich motylków w brzuchu..

                                                           
                                                                          ***

- Dzień dobry piękna, jak się spało?

- Bardzo dobrze, idealnie wręcz. Co to?

- Śniadanko, dla mojego maleństwa.

- Oo.. Jesteś kochany!

- No, następnym razem Ty robisz. - puścił mi oczko.

- No nie wiem, nie wiem.. - zaśmiałam się, a on zaczął mnie łaskotać.

    Po zjedzonym śniadanku wstałam, ogarnęłam się troszku i poszłam do pokoju. Karolina była już w domu, kiedy mnie zobaczyła, skierowała głowę w stronę Kubiego i syknęła zimno:

- Czy ona długo tu jeszcze będzie?

- Tak długo jak będzie chciała, ja się cieszę, że tutaj jest. - cmoknął mnie w policzek.

- Ale ja nie i nie całuj jej w moim towarzystwie, zachowujesz się jakbyś był jej chłopakiem.

   Nastała krótka cisza.

- No bo.. my jesteśmy razem. - odważyłam się powiedzieć i pożałowałam tego.

- Co?! Ty z tą idiotką?! Nie zgadzam się! Co z Moniką?! Nie będziesz z nią! Wynoś się stąd!

- Karolina! Uspokój się! Wiesz, co zrobiła mi Monika i nigdy jej tego nie wybaczę, a Natkę kocham i nie życzę sobie, żebyś tak o niej mówiła, jeżeli coś Ci się nie podoba, to proszę - tam są drzwi! - wskazał je i wyszedł do kuchni. 

- Pójdę, ale jeszcze sobie porozmawiamy moja droga. Mam Cię na oku. 

      Czułam się źle. Było mi przykro, że nie polubiła mnie siostra najważniejszego mężczyzny w moim życiu. Emocje puściły, gdy Karolina trzasnęła ostro drzwiami. Zamknęłam się w łazience, patrzyłam w lustro, a łzy lały się po moim policzku. Mówiłam do siebie 'Po co mi to było? Skłóciłam ich tylko. A co jak Monika się o tym dowie? Zabije mnie.. Jestem idiotką!' 

Usłyszałam po chwili pukanie do drzwi.

- Natka.. wszystko w porządku?

- Tak tak, już wychodzę. - zaczęłam ocierać łzy.

- Mogę wejść..?

    Otworzyłam.

- Kochanie.. nie płacz - otarł łzy wciąż spływające z policzka - nie przejmuj się nią, martwi się o mnie.. ale z czasem Cię zaakceptuje, z Moniką było to samo. Będzie dobrze Natka, chodź obejrzymy razem jakiś film, zadzwonimy do Igły, albo do.. Jagody? Chodź.

- No dobrze, przepraszam..

- Nie przepraszaj, kocham Cię. 

                                                                         ***

Siemaaa <3 

Karny wpis od Jagody :D

No, nie mogłam wytrzymać, sorki Natka, mam nadzieję, że nie usuniesz :*

Ale komentuj, jeżeli to czytasz, jesteśmy ciekawe co myślicie :)